Als er één toverwoord bestaat bij BoereGoed dan is het wel het woord: Bakkie! Of beter gezegd: BAKKIE!!! Want in de meeste gevallen wordt het eerder gebulderd dan zacht en fijnzinnig verwoord.En heel eerlijk; dat is ook wel logisch want in zo’ n kas vol met welig tierend groen, paadjes, en niet te vergeten soms flinke herrie van pompen of machines, red je het niet met gefluister of andere zachtzinnige pogingen.

Het resultaat is dan ook dat de vrijwilligers uit alle hoeken, gaten en spelonken komen aangesneld als dit toverwoord zich galmend over het pad verplaatst. Je moet weten dat er al zeker een half uur van tevoren herhaaldelijk dorstig en verlangend op horloges is gekeken en is gespeculeerd of het nou toch eindelijk eens 10:00 uur is. Het is zelfs zo erg dat een enkele laatkomer die naast de (koffie)pot piest bijna in tranen is om zoveel koffieleutleed. Maar goed tot zover deze inleiding.

Waar we naartoe willen is waar we deze tekst mee begonnen: BAKKIE troost. We krijgen namelijk, dankzij donaties van medewerkers van de Rabobank, een nieuwe koffiehoek! Een prachtige koffiehoek met als klap op de vuurpijl een gloednieuw koffieapparaat! Maar zoals met alles is er zonder strijd geen overwinning dus zit er op zijn Westlands gezegd nog wel een prakkie werk aan vast. Er moeten namelijk een paar flinke silo’ s verwijderd worden en  dat is een flinke uitdaging! Het is momenteel niet moeilijk om na te gaan waar de plek des onheils is. Als je  de meterslange moddersporen volgt die zich door de schuur banen kom je bij die toekomstige koffiehoek.

Er is nog een flinke dosis verbeeldingskracht voor nodig om je daar nu al zoveel pracht bij voor te stellen; de silo’ s zijn vakkundig verwijderd en wat rest is een enorme modderpoel, meters zwart nat plastic en twee bruine beren, die overigens na wat schrobwerk Ab en Maarten blijken te zijn, twee van onze vrijwilligers. Laten we niet op de zaken vooruit lopen maar die hebben thuis wat uit te leggen vrees ik. Eenmaal opgedroogd loopt het nogal lastig al die modder op je broek en de wasmachine zal overuren moeten draaien om de boel weer wat te versoepelen maar laten we ons maar niet mengen in een goed huwelijk. Moraal van het verhaal is dat er hard wordt gewerkt, dat het niet zonder slag of stoot gaat maar dat het straks resulteert in iets heel moois, en dat geeft troost, een heel bakkie troost!!!